هوا هوای کربلا /هوای بین الحرمین هوای شور و مستی هوای گریه بر حسین
دلم دوباره پر زده شبیه این کبوترات /دلم می خواد پر بکشم به آسمون کربلات
از تو ممنونم ،نکردی جوابم ، با حال خرابم ؛ تو جمع گداها ، تو کردی حسابم
سالار زینب امیری حسینم و نعمل امیرم و نعمل امیرم
امشب مجنونم، دلم بی قراره ، شبم بی ستاره ، به حال دلم کن ، نگاهی دوباره
از تو میخونم ،فدای تو جونم ،دل پریشونم ، که میگذره با تو ، شب های جنونم
از تو میخونم ، تویی کس و کارم ، مه شب تارم ، به غیر تو جانا، کسی رو ندارم
از تو ممنونم ،نکردی جوابم ، با حال خرابم ؛ تو جمع گداها ، تو کردی حسابم
از تو ممنونم،که دادی پناهم ، با روی سیاهم ، با کوه بدی ها ، تو کردی نگاهم
از تو ممنونم نکردی جوابم / با حال خرابم تو جمع گداها تو کردی حسابم
اومدگفت:خیلی دلم گرفته. روضه میخونی؟ شاید دیگه فرصت نباشه!
گفتم : برو شب عملیاته!خیلی کار دارم!
رفت و با دوستش برگشت! اصرار که فقط چند دقیقه!
سه تایی نشستیم
گفتم:چه روضه ای؟
گفت:دلم هوای عباس (ع) کرده!
منم شروع کردم!
ای اهل حرم میر علمدار نیامد.علمدار نیامد...
سقای حرم سید و سالار نیامد.علمدار نیامد...
کلی وقت با همین دو بیت گریه کردند. رهاشون کردم به حال خودشون!
عملیات با رمز یا ابالفضل العباس شروع شد...
بیسیم زدم وضعیتشو بپرسم..
گفتند:
چند لحظه قبل شهید شد با دست بریده...
کربلا رفته ها می دانند.
بعد از کربلا ؛
روضه های امام حسین حکم زهر دارد برای دل اوراق شده زائر...
آخر اینجا دیگر " عباس " نیست تا آرام شوی در پناه حریم امنش!
کاش کسی یاد معلم ها می داد ...................
اول مهر شغل پدرها را نپرسند .....
وقتی هنوز احترام به همه شغل ها را
و افتخار به همه پدر ها را
یاد دانش آموزانشان نداده اند
حالا غم چشمان یتیمی که نم می خورد بماند .....
درد را از هر طرف که بخوانی درد است ...
بعضی دردها را نمی شود گفت ...
به قول بهتر دردهای من نگفتنی است ...
اما در میان همه ی دردها ، درد نداشتن تو دردی است که اگر دنیا را هم به آدم بدهند باز چیزی ندارد ...
خط فقر جایی میان بود و نبود توست ...
میان دار و ندار من ...