خون است   دلم  برای  عباس                           جان و دلم فدای عباس

عمری است  در این غریب آباد                          افتاده به سر هوای عباس

از دیده   سرشک غم   روان است                      تا دل شده مبتلای عباس

جاوید ترین   حماسه ی   مهر                        خورده است رقم برای عباس

خورشید که چشمه ی حیات است                     روشن شده از صفای عباس

افتاده   دو دست  مهربانش                              از روی وفا به پای عباس

مانده است فرات تا قیامت                               شرمنده ی چشم های عباس

جانم به فدای غیرتش باد                                   در حیرتم از وفای عباس

دیروز تمام   کربلا   بود                                    گلگون ز گل دعای عباس

باشد که نماز عشق خوانیم                                یک روز به اقتدای عباس

فردا  نبود   شفیع   ما را                                 جز دست ز تن جدای عباس

گفته است (شقایق) این غزل را                          گر چه نبود سزای عباس