پيام

كوه پرسيد ز رود... زير اين سقف کبود... راز ماندن در چيست؟ گفت : در رفتن من، کوه پرسيد : و من؟ گفت : در ماندن تو

بلبلي گفت : و من؟ خنده‌اي کرد و گفت : در غزل‌ خواني تو

آه از آن آبادي،، که در آن کوه رَوَد، رود ، مرداب شود،، و در آن بلبل سرگشته سرش را به گريبان ببرد، و نخواند ديگر...

من و تو ، بلبل و کوه و روديم،، راز ماندن جز،، در خواندنِ ،، من ، ماندنِ تو ، رفتنِ ياران سفر کرده‌ ‌مان نيست ،

اللهم الرزقني توفيق الشهاده في سبيلك...آمين