پيام

* سميه *
88/12/2

+ منزلي در دوردستي هست ، بي شک هر مسافر را

آسموني”•.¸فاطمه¸.•” 88/12/4

انباري تو باغ و ميگي!

نه خير . حس غربت هر مسافر رو

هر مسافري خيلي سريع به محيطي كه واردش ميشه عادت ميكنه و زمين گير ميشه...حتي در نهايت غربتش

اما يه غريبه هميشه غريبه باقي ميمونه مسافر عزيز

تا جاييكه كه ديديم و شنيديم هر غريبي بعد يه مدت آشنا ميشه

گاهي غربت فرصت آشنايي نميده

درسته ريحانه جان

درسته ...شايد يكي از دلايلي كه ميگن فرصت غنيمت بشمارين همينه

براي غريبه فرصت ها رنگ نداره. شايد چون تنها خودش رو با محيط سازگاري ميده و به اون انس نمي گيره

انسان گاهي مسافر درونش هست ؛آن وقته كه گاهي براي براي خودش غريبه/غريبه كسيه كه خودش را نداره وگرنه هر غريبه كه با خودش آشناست با همه آشناست چون وجود و فطرت آدم ها همه خدايي است

نه مريم جون گاهي افراد خودشون رو هم نمي شناسن و تظاهر مي كنن

حرف من همينه..كسي كه هميشه تظاهر به شناخت خود دارد هر جا كه مسافر باشد غريبه است چون براي خودش غريبه است ولي اوني كه خودش را ميشناسه براي همه شناخته شده است